حیوانات خانگی علیه سلامت خانواده
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۴۷۵۸
اینهمان چیزی است که میتواند خطقرمزی برای حضور این حیوانات در محل زندگیمان باشد؛ جایی که در آن غذا میخوریم، استراحت میکنیم، فرزندانمان در آنجا نشست و برخاست میکنند و قرار است محلی برای آرامش و آسایشمان باشد.
«وقتی یک موجود زنده در خانه ما زندگی میکند، یعنی به مراقبت، رسیدگی و کنترل شرایط زندگی نیاز دارد؛ این موضوعی بدیهی و غیرقابلانکار است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شایعترین و آنچه که بیشتر از سایر بیماریها، ممکن است گریبان اعضای خانواده را بگیرد، بیماریهای آلرژیک و حساسیتزا مانند آسم است. واقعیت این است که تقریبا هر حیوانی میتواند برای شما واکنشهای آلرژیک ایجاد کند؛ چرا که مواد شیمیایی موجود در مو، بزاق یا شوره آنها میتواند بهعنوان آلرژن عمل کرده و در برخی افراد باعث ایجاد آلرژی شود. البته این اتفاق در شرایطی شدیدتر رخ خواهد که فرد، پیش از اینها مستعد این بیماری باشد و زمینهاش را از قبل داشته باشد:«گردههایی که از پر پرندهها بلند میشود یا موی گربه و خرگوش که ممکن است از خودشان پخش کنند، میتواند فرد مستعد آلرژی را دچار حساسیت و آسم کند.» گرفتگی و خسخس سینه، مشکلات تنفسی، سرفه، اگزما، کهیر، ریزش اشک و خارش چشمها و نهایتا آبریزش بینی و عطسه، ازجمله نشانههای بروز حساسیت در افراد خانواده است. در این میان، لازم است بدانید که این علائم بسیار مشابه علائم سرماخوردگی است ولی اگر بیش از دو هفته طول بکشد، احتمالا بهدلیل حساسیت ایجاد شده است.
اما حسین ایرانینژاد از برخی توصیههای جدی و ضروری برای پیشگیری ازاین اتفاق میگوید: «کوتاه کردن مرتب پر پرندهها تحت نظارت دامپزشک، قرار دادن کاسه آب در کف قفس که مو و پر کمتری پخش شود، حمام کردن منظم حیوان و نهایتا دادن دارو میتواند بخشی از حجم این اتفاق را کاهش بدهد.»
البته که دکتر ایرانینژاد تاکید دارد که همه این روشها باید با اصول و تحت نظارت جدی دامپزشک صورت بگیرد که اگر غیر از این باشد، صدمات جبرانناپذیری به سلامت حیوان وارد خواهد شد.
«البته بیماریهای مشترک بین انسان و حیواناتی مانند گربه و خرگوش و... آنقدر زیاد نیست اما برخی بیماریهای انگلی مانند عفونت توکسوپلاسموز وجود دارد که از تماس افراد با مدفوع حیوان رخ میدهد.» نوعی از بیماری که با بزرگ شدن غدد لنفاوی و تب، خودش را نشان میدهد. طبق مطالعات انجام شده درخصوص این بیماری، شانس ابتلا به این بیماری در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، بسیار بیشتر از سایر افراد است؛ ضمن اینکه اگر در دوران بارداری بروز کند، ممکن است خدایی نکرده باعث ناهنجاریهای جنینی شود. البته این عفونت انگلی معمولا از فردی به فرد دیگر منتقل نمیشود اما در افرادی که دچار عفونت توکسوپلاسموز میشوند، معمولا کیستهایی در نواحی مختلف بدن ایجاد میشود. بنابراین هرچه سیستم ایمنی بدن قویتر باشد، مهار این کیستها و مبارزه با انگل برای بدن سادهتر خواهد بود؛ در غیر این صورت، فرد با مشکلات متعددی روبهرو خواهد شد.
و حتی ماهی!البته که تجربه نشان داده است که ماهیها بهندرت میتوانند بعضی از عفونتهای انگلی را به انسان منتقل کنند اما بهتر است نسبت به همان احتمالات کم هم آگاه باشیم! مثلا اینکه در آب ماهی ممکن است بیماریهای انگلی رودهای ناشی از دفع مدفوع حیوان وجود داشته باشد که با ورود به بدن انسان باعث اسهال و استفراغ شود.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: حیوانات خانگی بیماری های مشترک انسان و حیوان سلامت خانواده بیماری ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۴۷۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم
معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که میتوان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینهسازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمیماند بلکه حیطههای پر اهمیت دیگری را نیز در بر میگیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزونتری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.
چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین میتوان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بیهیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفتهساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق میشود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینهسازی آنها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیبهای مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.
ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را میتوان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر میگذارند. اما، تردیدی نمیتوان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجستهتر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل میگیرد، «شخصیت» فرا میبالد، «منش» نضج مییابد، «نگرش به خویشتن» پایهریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیدهها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده میشود.
حال این پرسش در برابر ما عرض اندام میکند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش میتوان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:
۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری میرساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف میکند.
۲.پیروی از الگوی گفتوگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانوادهای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده میشود. چه، اینگونه خانوادهها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار میگیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان میشوند.
۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانوادهها پیوسته دانایی خود را افزایش میدهند و اندیشه خود را زیبا و غنی میسازند. آنان همچنین میکوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیباییهای بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.
۴.فضیلتمند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده میشود. به همین سبب اینگونه خانوادهها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.
۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختیها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت میکند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.
خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»
انتهای پیام